Nora Nuyts – bezieler
van ingenieur tot keramist
Ja, ik geef toe dat het een vreemd pad lijkt maar geloof me, mijn twee werelden liggen dichter bij elkaar dan je op het eerste zicht zou denken. Hierover later meer.
Zo’n twintig jaar geleden zag ik op een artisanale markt in het zuiden van Frankrijk een man aan zijn draaischijf bezig en het eerste dat in me opkwam was:” Dat moet een zalig gevoel zijn! Zacht, glibberig en lekker vies!” Ik was geprikkeld en geïntrigeerd, bij thuiskomst ging ik op zoek naar alles wat met klei te maken had. Ik vond een cursus waar je met klei objecten opbouwde maar de draaischijf bleef me roepen. In die tijd, voor de revival rond keramiek die we nu kennen, was een geschikte opleiding vinden een echte uitdaging! Ik vond uiteindelijk mijn plek, in de prachtige Lazaruskapel, waar ik eenmaal per week gezellig ging draaien en de basics aanleerde, tien jaar gingen voorbij. De kinderen groeiden op, ik voelde dat dit meer dan een hobby was en de goesting om me verder te ontwikkelen was groot.
Op de kunstacademie (IKA) ging een ongelooflijke, technische wereld voor me open. Na me gedurende vijf jaar, tweemaal per week ondergedompeld te hebben in de curieuze wereld van de keramiek, was mijn bagage groot genoeg. Ik voelde dat lesgeven oftewel mijn kennis doorgeven aan nieuwelingen helemaal mijn ding was. Ik zocht ook een manier om het ambacht terug in de kijker zetten.
Vroeger had elk dorp zijn lokale pottenbakker waar men zijn huisraad ging kopen maar de industriële revolutie heeft die kleinschalige productie compleet opgeslokt. En zo is er ongelooflijk veel kennis verloren gegaan. Op de academies vind je goede opleidingen maar daar ligt meestal de nadruk op het kunstige en niet op het ambacht. De beste vakopleidingen volg je in de ateliers van gepassioneerde vaklui. Door de revival van het ambacht is het aanbod de laatste jaren vergroot en het niveau gaat er sterk op vooruit. Waar die heropleving vandaan komt? Volgens mij heeft social media zoals Instagram en Pinterest er sterk toe bijgedragen, keramiek is nu eenmaal ongelooflijk fotogeniek. Maar het is voor velen ook een moment van pure ontspanning. In deze drukke, digitale tijden grijp je dan graag terug naar met je handen in de klei zitten en spelen met organische materialen. Dat is de feedback die ik het meest krijg na een workshop; dat mensen eindelijk hun hoofd eens hebben kunnen leegmaken. Of dat ze hun verhaal kwijt konden, ook dat vind ik essentieel.
Mijn kennis doorgeven zie ik bijna als een roeping, we moeten jongeren steunen en opleiden zodat ook zij een deskundige kunnen worden. Dit ambacht moet weer groots worden zoals vroeger, waar functionele voorwerpen worden gecreëerd van zo’n hoog niveau dat het bijna kunst is. Dat is iets waar ik ook naar streef als ik mijn collecties maak. Het zijn altijd objecten die je liefst dagelijks gebruikt maar met een unieke vormgeving, soms helemaal op maat van de klant. Heerlijk vind ik het als mensen mij het vertrouwen geven om in samenspraak met hen iets aparts te ontwerpen. Ik vergelijk het hele proces wel eens met een bevalling, een stuk minder pijnlijk, dat spreekt voor zich, maar je gloednieuwe collectie uit de oven halen en voor het eerst bewonderen komt er toch dichtbij.
En wat een ingenieur en een keramist gemeen hebben? In mijn geval een voorliefde voor chemie en techniciteit. Ik hou ervan om vanuit de materialen te vertrekken en hun grenzen af te tasten. En ja, ik geef het toe: ik ben een glazenerd. Voor velen is glazuren een wat lastige noodzaak om draaisels gebruiksklaar te maken, voor mij is het een heel groot deel van een ontwerp. Glazuren zijn pure chemie en ze maken of kraken een concept! Bij de zoektocht naar het juiste glazuur voor het gebruikte materiaal komt de chemicus in mij naar boven. Dan komt de weegschaal op tafel, gaat het stofmasker op en is het een kwestie van mengen, testen en opnieuw. Tot het plaatje klopt. En zo komen mijn twee werelden samen… het oude, nobele ambacht met een laagje hedendaagse glans.
Carolien Slijper – atelierassistente
Rock the moment, feel the process
Tien jaar geleden introduceerde Nora me in de fascinerende wereld van de keramiek. Wat aanvankelijk een hobby was zonder al te grote ambities, bleek na een cursus pottenbakken, veel meer dan een tijdverdrijf. Ik viel als een blok voor klei in al haar facetten. Het draait niet enkel om het uiteindelijke resultaat. Het is het buitengewone proces dat me fascineert; de vormgeving, het materiaal, het draaien en afdraaien, je eigen glazuur ontwikkelen enz. Ik wilde steeds meer weten over elke stap in het procedé en schoolde me bij aan de Academie en in tal van andere cursussen.
Wat keramiek me vooral brengt is het gevoel van verbinding en focus. Samen ‘keramieken’ produceert een bijzondere energie en een creatieve verbondenheid. Tegelijkertijd ben je extreem gefocust op de klei die onder je handen vorm krijgt. Het is jij en je creatie aan de draaischijf, in het hier en nu. Dat is intens, dat is genieten. Rock the moment, feel the process.
Al lanceerde Nora me in haar wereld van klei en porselein, ik ken haar al veel langer. We hebben samen heel wat waters doorzwommen, dansvloeren onveilig gemaakt en steden uitbundig verkend. De gemeenschappelijke pottenbakkers-passie bracht ons nog dichter bij elkaar. Toen ze me de vraag stelde of ik tijd en zin had om haar assistente te worden, heb ik geen seconde getwijfeld en mijn carrière omgegooid. Nora heeft als keramiste tonnen ervaring en een gigantische voorsprong maar onze drive en enthousiasme delen we. De samenwerking is buitengewoon complementair en wat duurzaamheid en ondernemen betreft zitten we op dezelfde golflengte; plannen en ideeën op overschot!
Als we samen in het atelier aan het werk zijn, draaien we geregeld de volumeknop helemaal open. Aan onze zangkwaliteiten kan nog gesleuteld worden al is de funfactor het belangrijkst. Denk er gerust een dansje bij…dat is hoe wij werken.
Zij aan zij met de fabuleuze klei.
